ระบบอาหารในสถานศึกษา

สถานการณ์ความมั่นคงทางอาหารของจังหวัดนครศรีธรรมราชมีความโดดเด่นในกระบวนการป้องกันภัยคุกคามความมั่นคงทางอาหารในภูมินิเวศน์ชายฝั่งทะเล โดยใช้พระราชกำหนดการประมงบังคับใช้ พ.ศ. 2558และ การทำประมงผิดกฎหมาย (Illegal Unreported and Un-regulated Fishing: IUU) แต่โครงสร้างการเจริญเติบโตภาคเกษตรกรรมและแหล่งผลิตอาหารมีแนวโน้มลดลง พื้นที่นาลดลง จำนวนแรงงานภาคเกษตรลดลง พื้นที่สวนยางสวนปาล์มเพิ่ม มีการทำเกษตรเชิงพาณิชย์และเกษตรพันธะสัญญาเป็นส่วนใหญ่ ความหลากหลายทางชีวภาพน้อยลง และได้รับผลกระทบจากสภาพภูมิอากาศที่เปลี่ยนแปลง เช่น ปัญหาน้ำท่วม ปัญหาภัยแล้ง เป็นต้นข้อมูลการใช้พื้นที่ทำการเกษตรของนครศรีธรรมราช เนื้อที่ทั้งหมด 2,896,204 ไร่ แบ่งเป็นนาข้าว 383,816 ไร่ พื้นที่สวนไม้ผล 2,179,043 ไร่ พื้นที่สวนผัก ไม้ประดับ 27,038 ไร่ และ พื้นที่ใช้ประโยชน์ทางเกษตรอื่น ๆ 306,307 ไร่ และพบว่า สถานการณ์การทำข้าวนาปี ของปี 2558 มีเนื้อที่เพาะปลูก 291,665 ไร่ ลดลงจาก 323,407 ไร่ ในปี 2556 คิดเป็น 9.81 % สถานการณ์การผลิตปาล์มน้ำมัน ปี 2558 เนื้อที่ให้ผล 351,370 ไร่ เพิ่มจาก 326,626 ไร่ในปี 2556 คิดเป็น 7.04 % และ สถานการณ์การผลิตยางพารายืนต้น ปี 2558 เนื้อที่ 1,847,711 ไร่ ลดลงจาก 1,848,296 ไร่ ในปี 2556 คิดเป็น 0.03 % (สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร, 2558)

อย่างไรก็ตามหลายพื้นที่ในจังหวัดนครศรีธรรมราชได้ให้ความสนใจด้านความมั่นคงทางอาหาร ทั้งนี้การดำเนินงานขึ้นอยู่กับสภาพบริบทแต่ละพื้นที่ และกิจกรรมที่แตกต่างกัน จึงต้องมีการจัดระบบการวางแผนงานและขับเคลื่อนนโยบายเพื่อสร้างความมั่นคงทางอาหารในระดับชุมชน ระดับอำเภอ และระดับจังหวัด ดังนั้นคณะผู้วิจัยจึงตระหนักถึงความสำคัญของการขับเคลื่อนแผนงานระบบอาหารอย่างมีส่วนร่วม โดยใช้เครื่องมือการประเมินผลกระทบทางสุขภาพ เพื่อวิเคราะห์นโยบายที่ก่อให้เกิดผลกระทบที่มีศักยภาพทั้งเชิงบวก และเชิงลบต่อสุขภาพของประชาชน และนำไปสู่การวางแผนงานเชิงนโยบาย